اثر درصدهای غذادهی متفاوت بر شاخص های رشد، ضریب تبدیل غذایی و ترکیب شیمیایی بدن میگوی رودخانه ای شرق Macrobrachium nipponense (De Haan,1849)

این آزمایش به منظور تعیین اثر درصد غذادهی بر عملکرد شاخص های رشد، ضریب تبدیل غذایی، بازماندگی و ترکیبات شیمیایی در پرورش میگوی رودخانه ای شرق(Macrobrachium nipponense)  انجام گردید. طبق این آزمایش، 180 عدد میگوی رودخانه ای شرق با میانگین (± خطای استاندارد) وزنی 18/0± 40/1 گرم شمارش و در 12 آکواریوم شامل 4 تیمار و 3 تکرار در هر تیمار با شرایط یکسان پرورشی توزیع شدند. میگوها در تیمارهای مختلف با درصدهای متفاوت (1، 2، 3، 4 درصد بر اساس وزن توده زنده) بصورت 5 بار در روز، با غذای تجاری و به مدت 56 روز غذادهی گردیدند. در پایان، شاخص های رشد و ترکیبات شیمیایی بدن در تیمارهای مختلف تعیین گردید. نتایج نشان داد، متوسط وزن نهایی، افزایش وزن و نرخ رشد ویژه بطور معنی داری در تیمار 3 درصد غذادهی در روز نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود (05/0p<)، ولی اختلاف معنی داری در ضریب وضعیت بین تیمارها مشاهده نشد (05/0(p>. کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی در تیمار 3 درصد غذادهی در روز بدست آمد و تیمارهای 3 و 4 درصد غذادهی در روز به ترتیب با 6/2 ± 55/77 و 7/1 ± 37/64 درصد، بیشترین نرخ بازماندگی را داشتند. نتایج به دست آمده مطلوبیت میزان غذادهی 3 درصد در روز را نشان داد و اختلاف معنی دار آماری از نظر افزایش نرخ بازماندگی، کاهش ضریب تبدیل غذایی و افزایش میزان پروتئین و چربی لاشه با سایر تیمارهای آزمایشی داشت (05/0p<).